Als klein meisje ben ik uit Vlaardingen vertrokken op weg naar het onbekende Twenteland, maar natuurlijk ben ik mijn roots niet vergeten. Daarom een klein berichtje. Het gaat heel goed met mij. Elke dag sta ik onwijs vrolijk op, want ik kan continu achter het vrouwtje aansjouwen. En mocht ze er niet zijn, dan is het ook goed toeven met het baasje in de stal (alleen mag ik niet gezellig met de koeien mee-eten van hem, balen).
Woensdag is onze trainingsavond en we hebben zo'n gezellig clubje dat we met z'n allen hebben besloten om na de puppycursus gewoon door te gaan. Als het vrouwtje gaat thee drinken ga ik altijd nog ff ravotten met mijn favoriete vrienden: een melige golden retriever, een speelse munsterlander en natuurlijk de honden van de hondenschool: twee enorme Bennersenners. Maar mijn grootste vriendin is natuurlijk Donja. Als ik teveel in haar oren hang, wordt ze wel eens chagrijnig (gek he) maar verder kunnen we het prima vinden. Soms trek ze zich terug als Casper en Olle ook thuis zijn, maar ik niet. Ik lig het liefst tussen de kids en het speelgoed in, alleen bijt ik nog wel eens wat kapot en dat vinden ze niet zo leuk. Maar ik leer het wel. Ben al een beetje aan het pubberen, zegt het vrouwtje. Over twee weken begint ook de jachthondentraining. Dat is het echte werk, al vind ik de gewone gehoorzaamheidstraining ook lachen. Ik werk graag en bruis van de energie.
Nou Yvette, ik hoop dat het met jou, mijn mama en de rest van de familie goed gaat!