Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Zaterdagavond - heel laat - was het ineens zover. Terwijl ik het laatste bericht schreef, kwam ze ineens bij me zitten in de woonkamer. Ging ook tegen me aan zitten en op de vraag of ze een plas moest doen, reageerde ze enthousiast. Dus even snel naar buiten en weer gauw terug. Terwijl ik in de stoel naast werpkist ging zitten, klauterde ze op schoot. Niets voor Ziyze om dat ongevraagd te doen. Goed, dat was wel erg onrustig. En daarom ging ik bij haar in de kist zitten. Ze ging tegen me aan liggen voor nog geen minuut. Stond op, liep een rondje en vervolgens kwam er staand een goede wee. Bij de volgende, was de pup al bijna geboren. Ziyze gilde. "Wat overkomt me nu?" Even zielig zo'n moment, waarop het instinct nog niet geheel in werking is, en ze geen idee heeft wat er gebeurt. Ze deed niets met de pup en wilde er evenmin iets van weten. Dat was even een rare gewaarwoording, want bij Catou ging het geheel anders. Er gaat even van alles door je heen. Wat moet dat worden? Maar bij de tweede pup werd ze al heel wat rustiger begon de pups wat te wassen. De derde deed ze bijna alleen. Een paar pups werden bijna geruisloos geboren. Zo ook de derde - pupje geel - en dat was ook niet zo raar. Bij het oppakken voelde ik direct hoe klein ze was. De weegschaal gaf maar 230 gram aan. Ondertussen gaat het met kleine kruimeltje goed. Ze blijft welliswaar wat achter bij de rest, maar komt elke dag voldoende aan. Over het geheel gezien was het een normale bevalling, zonder complicaties. Alle pups kwamen gelukkig direct en goed op gang.

Ziyze vond in eerste instantie alle toeschouwers prima bij de werpkist. Typisch... Catou dulde alleen Kyra maar in de buurt en Tess pas na een paar dagen onder strikt toezicht. Na 1,5 dag werd dat helemaal anders. Nu wordt een ieder van de roedel met een flinke grauw weggejaagd. De blik in haar ogen is dan alleszeggend "Mijn, wegwezen!". Omdat ze mij en de pups daar nogal mee kon laten schrikken, heb ik dit iets ingedimd. Hierdoor is ze wat minder streng en gedoogd ze ze anderen iets meer. Mensen accepteert ze natuurlijk wel in de buurt, alhoewel ze het met enige argwaan gadeslaat als je er één oppakt.

Ondertussen moedert Ziyze geweldig. Prachtig om te zien. De onrust van de eerste dagen heeft plaats gemaakt voor rust en tevredenheid. Ze eet goed en is niet meer in paniek bij een piepje van een pup. Ook zij weet nu dat ze zich een beetje kunnen aanstellen. Gisteren  liet ik haar even apart uit, voordat ik met de rest wilde gaan wandelen. Ze ging even terug naar haar pups, maar stond vervolgens klaar om mee te gaan met de rest. Echt, nu al? Nou goed, dan doen we dat. Een kort rondje welliswaar, want het is nogal wat na 4 dagen. Ook moest het een kort wandelrondje zijn, omdat Kyra op het moment een beetje in de lappenmand zit vanwege twee talgklieren, die zijn verwijderd. Ziyze had het enorm naar haar zin tijdens het rondje. Staart fier in de lucht en wat rivieren op de velden waar we langskomen, op zoek naar fazanten. Heerlijk, even jachthond zijn. Maar daarna - eenmaal thuis - ook weer als de bliksem terug naar haar kinders.

Gisteren zijn de bandjes verwisseld. Ik denk niet dat ze nog te herkennen waren op de webcam. Bovendien groeien ze zo snel dat ze al bijna te strak zaten bij een aantal.

In het fotoalbum zijn ook vandaag weer nieuwe foto's toegevoegd.